Παζαρεύοντας την υγεία

Αγαπημένε μου συν-ασθενή,

Η είδηση που διάβασα στις χθεσινές εφημερίδες φυσικά και δε μου προκάλεσε έκπληξη. Ήταν όμως απο αυτά τα νέα, που ακόμα και αν τα γνωρίζεις, δεν μπορείς -πολύ περισσότερο δεν πρέπει!- να τα δεχτείς. Η γιγαντιαία φαρμακοβιομηχανία Pfizer αποφάσισε να αποσύρει απο την αγορά την "εισπνεόμενη ινσουλίνη" ως ασύμφορη, επειδή ασφαλιστικά ταμεία μεγάλων χωρών της δυτικής ευρώπης δεν "κάλυψαν" το φάρμακο.

Απο που να αρχίσεις άραγε? Απο το ότι οι ασφάλειες, "δημόσιες" και ιδιωτικές αρνήθηκαν να καλύψουν ένα φάρμακο που προσφέρει σαφώς καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς? Απο το ότι η έρευνα και παραγωγή φαρμάκου είναι στο έλεος των κάθε λογής μανατζαρέων? Απο το ότι οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν κάνει κατάληψη στα πανεπιστήμια των χωρών της ευρώπης, αλλοιώνοντας τις προτεραιότητες της έρευνας? Απο το ότι ασθένειες που θα μπορούσαμε ως ανθρωπότητα εδώ και χρόνια να εξαφανίσουμε, συνεχίζουν να θερίζουν, επειδή η παραγωγή φαρμάκου είναι ασύμφορη? -για ποιόν αλήθεια?-

Αγαπημένε μου συν-ασθενή, την επόμενη φορά που θα χαρακτηρίσεις τους φοιτητές και ακαδημαικούς που αγωνίζονται να πετάξουν τις εταιρείες απο τις σχολές τους αλήτες και μονολιθικούς προσπάθησε να μου απαντήσεις τις παραπάνω ερωτήσεις.

Στο μεταξύ χιλιάδες ασθενείς θα συνεχίσουν να "τσιμπιούνται" καθημερινά, επειδή η εισπνεόμενη ινσουλίνη ήταν ασύμφορη...

Εις το επανιδείν.

Τμήμα απολεσθέντων στοχασμών

Αγαπητέ συνταξιδιώτη,
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πού πάνε τα ανεπίδωτα γράμματα? Σκέψεις που είτε δειλά, είτε αποφασιστικά έγιναν λέξεις στο χαρτί. Και μετά, πάλι, είτε από φόβο είτε απο θάρρος δεν επικοινωνήθηκαν ποτέ. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν οι λέξεις αυτές έφταναν στον παραλήπτη? Ή μήπως τελικά παραλήπτης ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας?